Roos, Doeke - Loodsen bij Nacht en Ontij

De Vissershaven, nu jachthaven, in de Vlissingse binnenstad was gedempt zonder loodsen. De loodsensteiger bij het standbeeld van De Ruyter was gesloopt. Dat zijn enkele resultaten van actieve vrijetijdsbesteding door loodsen, onder wie Rinus van Es - die veelvuldig in het feestboek voorkomt - en Doeke Roos zelf.

Nederlandse loodsen zijn ook veel met zichzelf bezig, zeker in de tijd voor de verzelfstandiging in 1988. Doeke Roos gaat in zijn publicatie ver terug in de geschiedenis, maar veel ruimte heeft hij - gelukkig - ook uitgetrokken voor het recente verleden. De verzelfstandiging van het Nederlands Loodswezen ging zeker in Vlissingen niet gemakkelijk. Oud-voorzitter Henk van Hoepen stelt: 'Loodsen zijn als persoon aardige mensen, maar waren er in die tijd veel bij elkaar, dan kreeg je daar wel eens een andere mening over.' Het zal je maar gezegd worden.

Het is voor de rijksoverheid maar goed dat in die tijd een vrouw, Neelie Kroes, aan het roer stond van Verkeer en Waterstaat. Doeke Roos citeert uit gesprekken aan de bar van de loodsensociëteit, waar 'vaak werd gesproken over haar charmes en hoe aantrekkelijk ze wel niet was'.

Of de verzelfstandiging goed is uitgepakt, probeert Doeke Roos niet uit te vogelen. De doelmatigheid moet zeker toegenomen zijn. Met minder loodsen wordt meer werk verzet. De karakteristieke gele redeboten zijn vervangen. Maar de vernieuwing van de vloot buitengaats laat op zich wachten, terwijl de collega's van de Vlaamse loodsdienst daarmee al wel beginnen. Het economisch tij zit de zelfstandige Nederlandse loodsen tegen

Uitg. Vernigingen Nederlandse Loodsensocieteit, 207 pag. gebonden, in Nieuwstaat!