IJmker, Janne - Land van verlangen

De eerste keer dat ik hem zag, stond de man een eindje van Roef af op het gras tussen de twee sporen van het pad. De indrukken van deze korte tijd zal ik nooit vergeten, al praatte ik er tot nu toe met niemand over. De vreemdeling keek strak naar mijn kereltje. Hij zette iets rechthoekigs, wat hij in zijn rechterhand had, voorzichtig tegen zijn been en bracht vervolgens zijn handen in een vierkant voor zijn gezicht. De ene elleboog was naar de grond gericht, de andere zijwaarts, en hij kneep zijn ene oog toe. ‘Observeren’ noemde hij dat, toen ik hem later sprak en vroeg wat hij daar eigenlijk deed. De man was niet van hier. Hij had dan wel een manchester turfgraverspak aan, maar de hoed erboven zou nooit door een arbeider gedragen worden. Bovendien droeg hij schoenen. Een marskramer leek hij ook niet, al had hij een vreemd kistje met wat spullen eraan vastgeknoopt op zijn rug. Over zijn arm hing een jasje en uit zijn mouwloze vestje staken de armen omkleed met een gestreepte, lichte boezeroen.
(...)
Hij draaide zich schielijk om, en keek. Niet geschrokken ofzo, maar ook geen glimlach of iets anders. Alleen dat kijken, zoals hij naar Roef keek die in de plas aan het roeren was. En ik keek naar hem, mijn kind nog aan de borst, kon mijn ogen voor even niet van hem losmaken. Als ik mijn eerste indruk moest omschrijven, dan zou ik zeggen dat hij me deed denken aan de kandijklontjes die ik in mijn grutterij verkoop. Je kunt je tanden stukbijten op die bonkig bruine brokjes, maar tegelijk weet je dat er niets dan zoetigheid je mond vult als je erop zuigt. Zijn kijkende, of moet ik zeggen ziende ogen deden me denken aan het water van een vennetje of van de wieke; dat is zo helder als wat, maar hoe dieper het water, hoe donkerder het schijnt en je weet nooit wat er op de bodem van het veenwater gaande is. Maar dit over die ogen dat is van later datum, want die eerste keer dat ik hem ontmoette was er nog geen sprake van die nabijheid.

De schrijver schrijft zelf:  'Land van verlangen' is geschreven vanuit het perspectief van Vincent en van Marg, een personage gebaseerd op mijn betovergrootmoeder. Ik bleef met dit verhaal heel dicht bij de brieven die Vincent schreef."

Uitg. 140 pag. Nieuw!