Hoogenbirk, A.J. - Tweeerlei redding

Een tijd geleden ontstond er brand in de prairiën van Dakota, een land in de Verenigde Staten van Noord-Amerika. Prairiën zijn grote vlakten, uitgestrekter soms dan heel Nederland en begroeid met hoog, welig gras. Als daar 's zomers, in de droge tijd, brand in komt, zou zelfs de Amsterdamse brandweer - en die is flink - het vuur niet kunnen blussen.

Al dagen lang hadden de mensen, die dichtbij de Appelkreek woonden, met angst naar de verre gezichtseinder gekeken. Daar hing, als 't donker werd, een rode gloed, die men elke avond beter zien kon, en zij wisten wat dat betekende. De prairie stond in brand, en als de wind omsloeg zou het vuur snel als de wind op hen aankomen en alles verteren. Reeds de dikke rook alleen, die nu en dan overwoei, deed mensen en dieren bijna stikken. Telkens zag men buffels, herten en andere beesten, die zich gehaast hadden om voor de vlammen te vluchten.
Niet ver van de Appelkreek ligt een dorpje, Sterling genaamd. Daar woonde een gezin dat Stevens heette. 't Bestond uit vader, moeder en twee kinderen: Eenjongen van elf en een meisje van acht jaar. De knaap heette Jan, zijn zus Ellen.

Een paar dagen waren voorbijgegaan sinds de brand begonnen was. Maar toen het vuur niet dichterbij kwam en de wind van hen afbleef waaien, kregen de lieden van Sterling weer moed, dat alles nog goed af zou lopen. Vader Stevens, die op reis moest, had dat eerst uitgesteld, omdat hij voor ongelukken vreesde, en zijn vrouw bovendien ziek lag. Doch nu het vuur niet dichterbij kwam, dacht hij: Ik zal 't maar wagen en weer gauw terugkomen. Zo zette hij zich dan te paard en reed weg; doch vooraf had hij de Heere gebeden of Die zijn vrouwen kinderen, die alleen achterbleven, wilde beschermen. Gij zult zien, dat zijn gebed niet vergeefs was......

18 pag.gen. Nieuw!