Doornenbal, ds. J.T. - Ds. Doornenbal op reis

Negenmaal heeft Doornenbal een lange reis gemaakt, onder andere naar Amerika en Zuid-Afrika, vaak uitlopend op een langdurige logeerpartij bij vrienden. Het logeeradres gebruikte hij als uitvalbasis om tal van gezinnen die na de oorlog geëmigreerd waren, te bezoeken. De gastvrijheid die hij van voormalige landgenoten ervoer, vertroebelde soms zijn oordeelsvermogen.

Zo verwoordde hij zijn visie op het apartheidsbewind in Zuid-Afrika (Hervormde Kerkbode van 13 november 1969) als volgt: “De nazaten van de oude boeren zijn als hun vaderen. Je ziet het aan die trouwhartige, open en eerlijke gezichten, aan heel hun doen en laten [...]. En de “apartheid” dan? vraagt u. Wat zal ik er van zeggen? Ik heb er niets bijzonders van gezien. Dat de regering van Zuid-Afrika de rassen gescheiden wil houden is haar zaak en heeft in de praktijk niet meer om het lijf dan bij ons de positie van het dienstmeisje in het gezin. In het ene gezin spreekt het vanzelf dat ze mee eet aan tafel, in het andere even vanzelfsprekend van niet. Praktisch elke Zuid-Afrikaner, ook de pas geëmigreerden, vinden apartheid vanzelfsprekend en de Bantoes vinden dat ook.”

In het algemeen zag Doornenbal kans in rake bewoordingen de sfeer op te roepen van het land dat hij bezocht. Uiteraard kwam hij in menige kerk: hij kon toch al nooit een kerk passeren zonder er naar binnen te gaan. Zijn reisbeschrijvingen zijn beschreven in deze bundel. kaft recht bovenin heeft vouwtje (zie foto)

Uitgave de Banier, 336 pagina's pb. In goede staat, wel wat kale stukjes aan de kaft door ouderdom